De laatste dagen samen met Sandra en Karel
Door: Titus
Blijf op de hoogte en volg Familie
15 Mei 2014 | Bolivia, Copacabana
Nu ik dit schrijf zitten we in Copacabana in Bolivia.
Toe we terug kwamen van de Machupichu verbleven we nog 1 dag in Cusco. Zoals ik al geschreven heb een mooie stad. Het is wel jammer dat bijna alle Inca invloeden zijn verdwenen en vervangen door Spaanse invloeden. We bezochten het Inca museum, waar veel bewaarde spullen van de Inca’s tentoongesteld lagen. Voornamelijk de keramiek. Potten en pannen en beeldjes. Daar lagen een aantal beeldjes die me gelijk aan de strip van Kuifje en het gebroken oor deed denken. Hergé zal destijds ook wel hier zijn geweest. ’s Middags zochten bezochten we de artistieke wijk. Mooi wat daar allemaal aan sieraden e.d. wordt gemaakt. Toen we wat honger kregen bezochten we een klein restaurantje “El Pisonay” wat er erg pittoresk uitzag. Het was geweldig. Steeds werd er weer een medewerker weggestuurd om hetgeen wij besteld hadden vers te gaan kopen. Eerst werd ons bier gekocht bij het naastgelegen winkeltje, daarna de avocado’s en toen nog een keer eieren. Later nog weer een blikje cocosmelk. Echt lachen. Het eten smaakte overigens voortreffelijk. ’s Avonds gingen we naar de busterminal om de nachtbus te pakken naar Puno aan het Titicacameer. Rond 22.00 uur reden we weg, rond 05.00 uur kwamen we aan in Puno. Vanuit de busterminal met de taxi naar ons Hostel. Daar konden we onze rugzak vast achterlaten, zodat we de stad en het meer konden gaan bekijken. Puno is niet zo groot, maar wel weer een drukke stad. Je kunt wel merken dat er veel toeristen zijn die allemaal naar het Titicacmeer willen. ’s Morgens nog even een ontbijtje gescoord in een restaurantje in een binnentuin, waar de hele lokale politiegarde kennelijk ook eet. We namen koffie en een broodje ei. De koffie was mierzoet met enorm veel koffiemelk. San bestelde eerst nog een zwarte koffie, maar die was dus ook mierzoet. Daarna dus nog maar een zwarte koffie maar nu zonder suiker besteld. Kennelijk drinken die politielui hun koffie alleen maar zoet. De mensen keken ook best een beetje raar dat wij er waren. Ze waren daar vast geen toeristen gewent. Toen afrekenen. We hielden een loterijtje hoeveel het zou kosten. Allemaal zaten we rond tien euro te denken. Fout dus. 6 koffie en 4 broodjes gebakken ei. Tezamen 3 euro 38. ’s Middags zijn we met een taxi naar Sillustani gegaan. Daar waren allemaal oude graftombes (Chullpas) vanuit de Incatijd de Colla stam. Ook dat was weer heel indrukwekkend. Je wordt daar gewoon stil van. Terug in Puno, eten, een potje kaarten en dan weer naar bed. De volgende morgen om 7 uur met de boot het Titicacameer op.
De volgende morgen gingen we met de boot met een groep van ongeveer 20 mensen het Titicacameer op. Eerst naar de floating eilands Uros. Prachtig. Er zijn ongeveer 75 van die eilandjes in het Titicacameer. Elk eilandje heeft zijn eigen president. Op het eilandje waar wij waren woonden 6 families. Het eilandje wordt gemaakt van blokken van een soort turf dat ze onder het riet in het water uitzaagde. Die blokken blijven dan drijven. Deze blokken maken ze met touw aan elkaar tot het groot genoeg voor ze is. Daarbovenop komt weer een hele dikke laag riet. Dan slepen ze met bootjes het eiland naar de plek waar ze het willen hebben en leggen het dan met 4 ankers (2 aan de noor- en 2 aan de zuidzijde) van een meter of 8 lang vast. De huisjes op het eiland zijn allemaal van riet. Er wordt wel plastic bij gebruikt om alles waterdicht te houden. De energie wordt gewonnen met zonnecellen, dus ondanks dat alles heel erg primitief is, is dat wel weer modern. Voor de toeristen heeft elk eiland ook nog 1 of meer traditionele boten, die ook van riet zijn. Deze gaan ongeveer 1,5 jaar mee. Voor 10 Soles (ongeveer 2,50) mogen we een tochtje met zo’n bootje maken. Onze gids verteld hoe en waarvan deze stammen leven. We mochten ook in hun hutjes kijken. Wat een bende en een stank. Ben blij dat ik niet zo hoef te leven. Na het drijvende eiland gingen we naar Taquille, het 4e grote eiland in het meer. Daar leven de mensen ook op hun eigen wijze. Een van de leuke dingen wil ik jullie niet onthouden. Ongetrouwde mannen moeten eerst leren huishouden en koken. Ze moeten ook zelf een muts weven. Deze muts weven ze al op hun 8e jaar. Deze mutsen hebben overigens allemaal dezelfde traditionele kleur, waaraan je kunt zien dat ze nog niet getrouwd zijn. Als ze een meisje leuk vinden en het is wederzijds, dan gaan ze eerst samen wonen. Maximaal 3 jaar. Vervolgens moeten ze naar de vader van het meisje om hun dochter ten huwelijk te vragen. Ze nemen dan hun geweven muts mee. De vader van het meisje giet water in de muts. Dat moet er dan minimaal een halve tot hele minuut in blijven. Als de muts goed geweven is krijgt de jongen toestemming. Anders heeft hij pech en gaat het hele feest niet door. Eenmaal getrouwd is scheiden niet meer mogelijk. Op het eiland lopen we door wat plaatsjes en krijgen bij een traditionele familie een lunch van Quinoa soep en vis of een omelet. Lekker. De familie doet nog een traditionele dans, die het zaaien van hun landbouwproducten voorstelt. Erg leuk. Daarna lopen we naar een andere haven waar de boot weer op ons ligt te wachten. In een kleine 3 uur varen we weer terug naar Puno. We worden met een busje weer terug naar ons hostel gebracht.
Vanmorgen weer vroeg op om met de bus naar Copacabana te gaan. Om kwart over 6 namen we in de busterminal afscheid van Sandra en Karel. Onze vrienden waarmee we heerlijk hebben samen geleefd, bijzondere ervaringen hebben opgedaan en in de toekomst hopelijk nog vaker mee zullen reizen. We zijn een goed team. Zij gaan nog 2 dagen naar Arequipa en dan weer terug naar huis. Wij gaan door in Bolivia, waar we nu dus zijn. Tot schrijfs.
Toe we terug kwamen van de Machupichu verbleven we nog 1 dag in Cusco. Zoals ik al geschreven heb een mooie stad. Het is wel jammer dat bijna alle Inca invloeden zijn verdwenen en vervangen door Spaanse invloeden. We bezochten het Inca museum, waar veel bewaarde spullen van de Inca’s tentoongesteld lagen. Voornamelijk de keramiek. Potten en pannen en beeldjes. Daar lagen een aantal beeldjes die me gelijk aan de strip van Kuifje en het gebroken oor deed denken. Hergé zal destijds ook wel hier zijn geweest. ’s Middags zochten bezochten we de artistieke wijk. Mooi wat daar allemaal aan sieraden e.d. wordt gemaakt. Toen we wat honger kregen bezochten we een klein restaurantje “El Pisonay” wat er erg pittoresk uitzag. Het was geweldig. Steeds werd er weer een medewerker weggestuurd om hetgeen wij besteld hadden vers te gaan kopen. Eerst werd ons bier gekocht bij het naastgelegen winkeltje, daarna de avocado’s en toen nog een keer eieren. Later nog weer een blikje cocosmelk. Echt lachen. Het eten smaakte overigens voortreffelijk. ’s Avonds gingen we naar de busterminal om de nachtbus te pakken naar Puno aan het Titicacameer. Rond 22.00 uur reden we weg, rond 05.00 uur kwamen we aan in Puno. Vanuit de busterminal met de taxi naar ons Hostel. Daar konden we onze rugzak vast achterlaten, zodat we de stad en het meer konden gaan bekijken. Puno is niet zo groot, maar wel weer een drukke stad. Je kunt wel merken dat er veel toeristen zijn die allemaal naar het Titicacmeer willen. ’s Morgens nog even een ontbijtje gescoord in een restaurantje in een binnentuin, waar de hele lokale politiegarde kennelijk ook eet. We namen koffie en een broodje ei. De koffie was mierzoet met enorm veel koffiemelk. San bestelde eerst nog een zwarte koffie, maar die was dus ook mierzoet. Daarna dus nog maar een zwarte koffie maar nu zonder suiker besteld. Kennelijk drinken die politielui hun koffie alleen maar zoet. De mensen keken ook best een beetje raar dat wij er waren. Ze waren daar vast geen toeristen gewent. Toen afrekenen. We hielden een loterijtje hoeveel het zou kosten. Allemaal zaten we rond tien euro te denken. Fout dus. 6 koffie en 4 broodjes gebakken ei. Tezamen 3 euro 38. ’s Middags zijn we met een taxi naar Sillustani gegaan. Daar waren allemaal oude graftombes (Chullpas) vanuit de Incatijd de Colla stam. Ook dat was weer heel indrukwekkend. Je wordt daar gewoon stil van. Terug in Puno, eten, een potje kaarten en dan weer naar bed. De volgende morgen om 7 uur met de boot het Titicacameer op.
De volgende morgen gingen we met de boot met een groep van ongeveer 20 mensen het Titicacameer op. Eerst naar de floating eilands Uros. Prachtig. Er zijn ongeveer 75 van die eilandjes in het Titicacameer. Elk eilandje heeft zijn eigen president. Op het eilandje waar wij waren woonden 6 families. Het eilandje wordt gemaakt van blokken van een soort turf dat ze onder het riet in het water uitzaagde. Die blokken blijven dan drijven. Deze blokken maken ze met touw aan elkaar tot het groot genoeg voor ze is. Daarbovenop komt weer een hele dikke laag riet. Dan slepen ze met bootjes het eiland naar de plek waar ze het willen hebben en leggen het dan met 4 ankers (2 aan de noor- en 2 aan de zuidzijde) van een meter of 8 lang vast. De huisjes op het eiland zijn allemaal van riet. Er wordt wel plastic bij gebruikt om alles waterdicht te houden. De energie wordt gewonnen met zonnecellen, dus ondanks dat alles heel erg primitief is, is dat wel weer modern. Voor de toeristen heeft elk eiland ook nog 1 of meer traditionele boten, die ook van riet zijn. Deze gaan ongeveer 1,5 jaar mee. Voor 10 Soles (ongeveer 2,50) mogen we een tochtje met zo’n bootje maken. Onze gids verteld hoe en waarvan deze stammen leven. We mochten ook in hun hutjes kijken. Wat een bende en een stank. Ben blij dat ik niet zo hoef te leven. Na het drijvende eiland gingen we naar Taquille, het 4e grote eiland in het meer. Daar leven de mensen ook op hun eigen wijze. Een van de leuke dingen wil ik jullie niet onthouden. Ongetrouwde mannen moeten eerst leren huishouden en koken. Ze moeten ook zelf een muts weven. Deze muts weven ze al op hun 8e jaar. Deze mutsen hebben overigens allemaal dezelfde traditionele kleur, waaraan je kunt zien dat ze nog niet getrouwd zijn. Als ze een meisje leuk vinden en het is wederzijds, dan gaan ze eerst samen wonen. Maximaal 3 jaar. Vervolgens moeten ze naar de vader van het meisje om hun dochter ten huwelijk te vragen. Ze nemen dan hun geweven muts mee. De vader van het meisje giet water in de muts. Dat moet er dan minimaal een halve tot hele minuut in blijven. Als de muts goed geweven is krijgt de jongen toestemming. Anders heeft hij pech en gaat het hele feest niet door. Eenmaal getrouwd is scheiden niet meer mogelijk. Op het eiland lopen we door wat plaatsjes en krijgen bij een traditionele familie een lunch van Quinoa soep en vis of een omelet. Lekker. De familie doet nog een traditionele dans, die het zaaien van hun landbouwproducten voorstelt. Erg leuk. Daarna lopen we naar een andere haven waar de boot weer op ons ligt te wachten. In een kleine 3 uur varen we weer terug naar Puno. We worden met een busje weer terug naar ons hostel gebracht.
Vanmorgen weer vroeg op om met de bus naar Copacabana te gaan. Om kwart over 6 namen we in de busterminal afscheid van Sandra en Karel. Onze vrienden waarmee we heerlijk hebben samen geleefd, bijzondere ervaringen hebben opgedaan en in de toekomst hopelijk nog vaker mee zullen reizen. We zijn een goed team. Zij gaan nog 2 dagen naar Arequipa en dan weer terug naar huis. Wij gaan door in Bolivia, waar we nu dus zijn. Tot schrijfs.
-
15 Mei 2014 - 09:40
Maria En Wim:
alsof we er zelf bij zijn!
Zandweggroeten! -
15 Mei 2014 - 09:56
Katrien:
Geweldig! Dankjewel Titus voor weer zo'n prachtig verhaal. Hoop dat jullie t zo goed blijven houden... Veel liefs. Katrien -
15 Mei 2014 - 13:38
Jullie Benjamin:
ik geniet van het feit dat jullie genieten! heel veel plezier nog hoor en mis ons maar niet te veel (A) wel uitkijken in Bolivia hoor :O :D tot snel! Ik houd van jullie <3<3 -
15 Mei 2014 - 18:46
Marga:
Hallo Titus en Marloes,
Heb jullie vorige verhaal nu ook gelezen, indrukwekkend! Maar: petje af hoor voor jullie moed en conditie, toch maar mooi gelopen deze prachtige tocht.
Stiekem zou ik dat ook wel willen, maar dat gaat niet. We gaan zeker genieten van Macchu Pichu en het komt steeds dichter bij, hoera.
Nou, veel plezier met zijn tweetjes in het mooie Bolivia! -
15 Mei 2014 - 23:04
Wolly:
Hallo globetrotters,
Na wat speurwerk op waar ben jij .nu kwam ik jullie verslag tegen.
Leuk om de ervaringen te lezen, zo kunnen wij in het koele kikkerlandje mee genieten van jullie 'avonturen'.
geniet nog van jullie verdere reis door Bolivia
Groetjes Wolly -
16 Mei 2014 - 08:09
Bengel:
Buurtjes alsof we er bij zijn, geweldig, maar Titus wat lees ik nu aan de vissoep? Goed gegaan? -
16 Mei 2014 - 23:42
Ellen:
Mooi om te lezen :-) Geniet er van samen!
-
17 Mei 2014 - 10:01
Nadine:
Heel leuk om al jullie belevenissen te lezen! En fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben! Veel plezier nog en de groetjes uit Arnhem/Doetinchem!!
Nadine -
17 Mei 2014 - 10:13
Theresia:
Wat leuk om op deze manier een beetje van jullie reis mee te kunnen genieten.
Wat een geweldig avontuur. Nog heel veel plezier in Bolivia!
Groetjes uit een zonnig Bodegraven. -
19 Mei 2014 - 21:32
Gerard:
Hoi Marloes, Titus,
Ik had nog niet geschreven, wel al af en toe gelezen.
Mooi dat jullie het zo naar de zin hebben.
Heel veel plezier nog met het vervolg van jullie trip.
Groeten, Gerard -
20 Mei 2014 - 05:32
Carla:
Hoi Marloes en Titus, wat ontzettend leuk om jullie verslagen te lezen en de foto's te bekijken! Een geweldige ervaring volgens mij, wat jullie allemaal zien en meemaken. Ik wens jullie nog een bijzondere voortzetting van deze reis toe!
Groetjes van Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
