Arequipa en de Colca Canyon
Door: Titus
Blijf op de hoogte en volg Familie
25 Mei 2014 | Peru, Nazca
Na zo'n 24 uur in de bus gezeten te hebben, komen we aan in Arequipa. Het is 's avonds 21.00 uur. We regelen een taxi naar ons Hostel. Eerst na Casa Melgar, een superdeluxe Hotel. De man kijkt ons vreemd aan en wij zijn ook wat verbaasd. Zo chique, dan heeft booking wel heel veel korting gegeven. Ik mag van de hoteleigenaar op zijn computer mijn boeking bekijken. Blijkt het Villa Melgar te moeten zijn. Een Hostel 200 meter terug. De taxichauffeur had op ons gewacht en brengt ons gratis naar het andere hostel (en dan te bedenken dat de rit van ruim 20 minuten van het busstation naar dat eerste hotel ook maar 2 euro heeft gekost. Betaal je in Nederland een vermogen voor). Villa Melgar is iets minder luxe, maar heel netjes en schoon. We zijn blij dat we er zijn. Snel een biertje scoren en na 5 dagen in de desert en bussen weer eens douchen en scheren. Heerlijk. De volgende dag verkennen we Arequipa. Een mooie stad, helemaal onder de spaanse invloed. Het plaza de Armas (het hoofdplein) is prachtig. Er staat een schitterende basiliek die 's avonds prachtig verlicht is. 's Middags hebben we afgesproken met een ander Belgisch stel (Marie en Karel). zij hebben ons gevraagd of we de Colca Canyon tour met hen samen wilden doen. We gaan samen reserveren. Daarna eten we nog een heerlijk broodje. Marie had deze zaak uit de Trotter, de Belgische lonly planet. Het duurt meer dan een uur voordat het broodje wordt geserveerd, maar het was echt de moeite waard, zo lekker. 's avonds weer vroeg naar bed. Om 3 uur! worden we opgehaald voor de trekking in de Colca Canyon. Ons busje komt uiteindelijk om half 4. We rijden 3 uur en krijgen dan rond 7 uur ons ontbijt in een klein dorpje in de bergen. Heerlijk was het. Even gauw naar het toilet, voordat we verder gaan. Lachen...3 plee's op een rijtje zonder iets er tussen. Karel, Rachan (een nederlandse jongen die ook dezelfde trekking doet, en ik natuurlijk met zijn 3-en zitten op de plee op de foto. Humor. We rijden door naar het condor uitkijkpunt. Daar komen we rond 9 uur aan. Rond die tijd is de termiek zo goed dat ze wel langs komen zweven. Het barst er al van de spotters. En ja hoor, na ongeveer 10 minuten een geruis van stemmen en daar komen de eerste twee condors aan. Schitterend, wat een prachtige vogels. Met hun vleugel spanwijdte van 4 meter de een na grootste vogel ter wereld. Er volgen er meer. Zo gaaf!!! ik maak wel 200 foto's, lastig want die beesten vliegen je zo voorbij en met de zon lukt het soms gewoon niet. Dit was dus wel waarom ik zo graag naar die Colca Canyon wilde. Super. Na een half uurtje gaan we door naar de start van onze hike de kloof in. In 6 kilometer ruim 1000 meter afdalen over smalle steen en rots paadjes. Als dat maar goed gaat met de hoogtevrees van Marloes. Ik zie haar steeds krampachtiger gaan en met behulp van onze gids en mijzelf lukt het toch om beneden te komen. Ze was echter doodsbang. Zo steil en met al die afgronden. Ze neemt steeds meer de poephouding aan, zoals ze het zelf noemt. Dan moeten we nog een eind. We steken via een hangbrug een rivier over en klimmen vervolgens weer een eind omhoog aan de andere kant. Bij een heel klein dorpje hebben we onze lunch. Marloes geeft aan dat ze eigenlijk niet verder durft. Het zal toch moeten. Na de lunch gaan we verder. Weer klimmend en dalend over hele steile paadjes van soms hooguit 50 cm breed. Na een uur komen we weer bij een klein dorpje. Marloes durft echt niet meer verder. Kunnen we daar niet wat regelen. Er zijn daar een paar jeeps, dus vervoer met de auto is mogelijk. Een van de plaatselijke inwoners, die een fruitverkooptentje heeft, gaat wat regelen. We kunnen mee met een vrachtwagen naar het dorpje waar we de volgende ochtend anders lopend zouden komen. Nou, dat was ons volgend avontuur. Geweldig... Achter in de laadbak van een mega gammele vrachtwagen, samen met een paar Peruanen de rit naar het dorp Cabanaconde. Dat hebben we geweten. 4 uur achter op de houten vloer van die laadbak. Eerst helemaal naar beneden naar het diepst van de kloof, om vervolgens aan de andere kant weer omhoog te gaan. Ik weet niet wat veiliger was, lopend of met dit vrachtwagentje. Dat ging nl. ook over een megasmal zand/steen/rotspad waar de wielen van de vrachtwagen soms gevaarlijk dicht aan de rand van de afgrond komen. Marloes heeft maar niet gekeken. Er komen steeds meer mensen bij met al hun hebben en houwen. Geweldig, wat een beleving, dit hadden we anders ook niet meegemaakt. Onderweg moest er nog door een shovel een inmens groot rotsblok van het pad worden geduwd. En ik maar foto's maken en Marloes stilletjes op de vloer van de laadbak. Uiteindelijk zijn we rond 8 uur 's avonds in Cabanaconde. Gelukkig, helemaal door elkaar geschud, stijf en stoffig stappen uit de laadbak. Nu een hostel zoeken. Marloes spreekt een vrouw aan die, zo blijkt, samen met 2 Nederlandse vrouwen in een hostel werkt. Ze wijst ons de weg. We raken aan de praat en nou blijkt een van die vrouwen een tijdje samen met de dochter van een collega van Marloes in een huis te hebben gewoond (Lise Brouwer, onze kids kennen haar vast. Anne zat bij haar broertje Koen in de klas). Wat is de wereld dan weer klein. We krijgen heerlijk te eten, kunnen ons super lekker opfrissen en hebben een heerlijk bed. De volgende ochtend komt onze groep ook aan in het dorp en we sluiten weer aan. Met een busje gaan we naar diverse kleine dorpjes daar in de bergen waar veel te zien is. Rond de middag kunnen we weer zwemmen in een heerlijke hotspring. Het water is super warm, rond de 35 graden. Er is een bad dat is zo heet dat er niemand in gaat. Na een uurtje badderen gaan we naar een volgend plaatsje waar we lunchen. Na de middag vertrekken we naar een vulkaantop en dan gaan we weer terug naar Arequipa. Dan komt de domper. In een van de bochten is een auto uit de bocht gegaan en een aantal malen over de kop naar beneden gerold. Er is nog bijna geen hulp. Onze chauffeur stopt en rent met de twee gidsen die in ons busje zitten naar beneden. In de auto zaten 4 Argentijnen. Oudere mensen van rond de 70. 3 zwaar gewond en 1 nagenoeg niets. Ze zijn allen in leven. Er is op die plaats geen verbinding via welke telefoon dan ook, dus ambulances (als ze die daar al hebben) of andere hulp kan niet worden opgeroepen. Er is een arts onder de toeristen die gestopt zijn. Hij geeft alle mogelijke hulp. De mensen moet zsm naar een hospitaal. Wij gaan helpen om de 3 zwaargewonden in dekens tegen de steile helling op te dragen. Dat valt niet mee. We hebben met 8 man de dekens vast en vervolgens maken we een ketting, zodat we tegen de helling opgetrokken worden. 2 vrouwen, die ogenschijnlijk alleen maar breuken en snijwonden hebben, worden achter in een Toyota pick-up gelegd. Deze gaat zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde plaats. De man die we het laatst naar boven brengen is er het ergst aan toe. Hij wordt in een van de toeristenbussen gebracht. Wij kunnen niets meer doen en vervolgen onze reis. Het eerste uur wordt er niet gepraat. Iedereen is verslagen van de gebeurtenis. De vulkaantop laten we voor wat het is. Na een rit van 3 uur komen we in Arequipa. De stemming is weer wat beter. We hebben gedaan wat we konden. De volgende dag maken we een tour door Arequipa. Hartstikke leuk. Een gids die ons in 2,5 uur veel mooie dingen van Arequipa laat zien. En dat alleen maar voor een tip. We eindigen in een restaurant waar een gratis lunch gewonnen kan worden. And the winner is.....Titus...yeah. Marloes besteld ook een lunch en we genieten ervan terwijl we kijken naar de championleauge finale tussen Real en Atletico. Hartstikke gezellig met Spanjaarden, Hollanders, Peruanen en Engelsen. Na de lunch halen we onze was op en struinen de stad nog door. 's Avonds om 21.00 uur vertrekt de nachtbus naar Nazca, waar we inmiddels zijn gearriveerd. Op naar ons volgende avontuur...tot schrijfs.
-
25 Mei 2014 - 18:16
Maria En Wim Broekhuijse:
Bedankt voor de indrukwekkende verslagen. Liefs uit De Meern
-
25 Mei 2014 - 20:59
Sandra:
Dag Lieverds,
Wat een avonturen. Heftig verhaal met dat ongeluk en wat goed dat jullie eerste hulp hebben verleend. Geweldig verhaal met die truck en inderdaad ik vraag me af wat veiliger is, lopen of met zo'n vrachtwagen, wel leuk dat jullie met al die locals hebben meegereisd.
Enne trots op jullie hoor de quiz winnen, hebben jullie niet direct de pisco sour erbij genomen?
Veel zoenen uit Doesburg -
25 Mei 2014 - 22:22
Ellen, Richard, Luuk En Senna:
Mooi en indrukwekkend verhaal om te lezen! Kan me voorstellen dat je dan op meerdere momenten stil bent. Zowel na het ongeluk als ook bij het zien van de condors.
Geniet nog weer samen verder...!! Liefs -
26 Mei 2014 - 07:13
Marijke:
Nou, nou, er overkomt jullie van alles! Meer dan je lief is. Jullie waren dus op de juiste tijd op de juiste plaats. Wat een geluk voor die mensen. Hopelijk gaat de reis verder zonder ongelukken. Geniet er nog een paar weken van. Lieve groet, Marijke.
-
26 Mei 2014 - 11:28
Katrien:
Indrukwekkend verhaal weer, inderdaad. Amai voor Marloes' hoogtevrees en voor die ongelukkige mensen. Goed dat jullie konden helpen, hoop dat de domper niet blijvend is. Heel veel liefs en nog een heel goede reis verder en weer erg bedankt voor het verslag. Is geweldig iedere keer te lezen! Katrien -
26 Mei 2014 - 11:43
Guus:
Niks aan toe te voegen, behalve nog veel goeds voor het vervolg!
Guus -
27 Mei 2014 - 12:23
Franca:
ik blijf genieten van jullie verhalen maar eerlijk gezegd ben ik wel een beetje jaloers dat jullie die condors hebben gezien. Wat geweldig lijkt mij dat. Een goede reis verder en ps Marloes wat een stoere meid ben jij !!!! xxxx Franca -
29 Mei 2014 - 06:28
Karin:
Wat een reis! Wat maken jullie veel mee, mooie momenten met helaas ook minder mooie momenten. Wat schrijf je dit allemaal weer top op, Titus. En wat zijn jullie toch stoere lieve mensen met een goed hart. Ik wens jullie nog een geweldige tijd en ben benieuwd naar jullie foto`s en nog meer verhalen! dikke kus, Karin -
01 Juni 2014 - 19:20
Marijke Stellaart:
hallo Marloes en Titus,
vandaag ging ik er ( eindelijk) eens voor zitten om jullie reisverslagen te lezen en lees dit.. .pfff heftig toch!!
en ondertussen is mw "debontjassenhardloperviadelochemdeberg" dus 50 geworden, alsnog van harte gefeliciteerd!!!!!!!!!
wat een onvergetelijk mooie reis maken jullie zeg, dank voor het delen zodat we mee kunnen genieten!
goed weerkommn en
kus
marijke -
05 Juni 2014 - 04:28
Carla:
Wat een verhaal weer! Brr hoogtevrees, ik snap hoe dat moet voelen...
en naar dat ongeluk, maakt indruk.
Ik ga verder met lezen van de volgende verslagen! Leuk hoor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
