Bolivia, La Paz, en de rit naar Uyuni.
Door: Titus
Blijf op de hoogte en volg Familie
21 Mei 2014 | Bolivia, La Paz
5 dagen geleden vertrokken we van Copacabana naar La Paz. In Copacabana voor we de bus in stappen ontmoeten we een Belgisch stel, dat blijkt dezelfde trip te willen doen als ons. Een leuk stel het klikt snel. We besluiten samen proberen te gaan reizen voor de komende dagen. La Paz, de hoofdstad van Bolivia, de hoogste stad ter wereld. La Paz ligt op een hoogte van rond de 4000 meter in een vulkaankrater. De city of our lady of peace. Wat een stad! Zo veel huizen rondom op de berghellingen, zo veel verschillende centra met van alles en nog wat. Ik weet niet hoeveel miljoen mensen er in La Paz wonen, maar het zijn er verschrikkelijk veel. Als we met de bus aankomen gaan we direct met ons 4 naar Todo toerismo om onze trip naar Uyuni en de zoutvlaktes etc. te boeken. Dat gaat redelijk snel. Zij regelen ook een Hostel voor ons, dat direct achter het boekingsbureau ligt. Een vrij nieuw net Hostel, waar we met ons 4-en op een 6 persoonskamer komen. We gaan lekker wat eten in een soort Mac Donalds, alleen hebben ze daar ook gewoon eten ipv fastfood. De hele stad zit te eten en voetbal te kijken Boliviar, de club van La Paz, tegen Lanor. Het betreft de halve finale van de Zuid Amerikaanse champions leage. Deze gaat over 1 wedstrijd. Tijdens ons eten scoort Boliviar….Wat een feest. Ze blijken uiteindelijk ook te winnen. De hele stad loopt uit, auto’s toeteren, mensen lopen met vlaggen zingend op straat. De volgende dag gaan we op verkenning in La Paz. We zitten nog op hoogte, dus souvenirs uit de hogere streken moeten we hier kopen. We bezoeken wat verschillende marktjes (veelal overdekt) en komen uit op de heksenmarkt. Allemaal straatjes met hele bijzondere winkeltjes waar je van alles kunt krijgen. Veel bijzondere kruiden, thee, maar ook Inca beeldjes en stenen enz. Het meest bijzondere zijn de baby Alpaca’s en Alpaca foetussen die er hangen. Deze kun je kopen en moet je dan in de grond stoppen, dat brengt geluk. Het zag er best wel wat luguber uit, maar daar is het heel gewoon. We kopen onze souvenirs en lopen wat door La Paz. Wat een stad, wat een drukte, wat een verkeer, noem maar op. We zijn er snel over uit dat 1 dag La Paz genoeg voor ons is. ’s Avonds maken ons op voor de nachtelijke reis naar Uyuni, waar de zoutvlaktes en de woestijn zijn die we gaan bezoeken.
De bus gaat om 21.00 uur vertrekken, we laden onze spullen in de bus en stappen in. We ontdekken dat de bus toch niet zo luxe is als we hadden gedacht, maar ja het gaat. Onze Belgische reisgenoten zitten voor ons dus we kunnen heel wat kletsen. De rit gaat over zeer hobbelige slechte wegen, maar we vallen allen toch wel een beetje in slaap. Rond 2 uur stopt de bus voor de normale stop en ongeveer een half uur later vervolgen we de reis. Ongeveer een kwartiertje later stopt de bus weer. Dat duurt een tijdje en de meeste mensen (allemaal back-packers zoals wij) worden wakker. Er is iets aan de hand. Nou dat blijkt, de bus is gewoon stuk. In die Boliviaanse bussen (en ook in de peruaanse overigens) zit echter een tussendeur voordat je bij de uitgang komt. Deze zit gewoon op slot blijkt als enkele mensen er uit willen en als we willen vragen wat er aan de hand is. Na ongeveer 3 uur! krijgen we te horen dat de bus kapot is en dat we ons geen zorgen hoeven te maken dat het goed komt. De deur gaat daarna gewoon weer dicht, we zitten in principe gewoon opgesloten. Wat mensen ook proberen, die deur gaat niet open. Na weer een uur, komt er weer een vrouw van de organisatie die zegt dat de bus stuk is, maar dat ze bezig zijn met een reparatie. Er blijkt echter gewoon heel veel aan de hand te zijn met dat ding, dus iedereen wordt ongerust, ongeduldig en boos. Bijna iedereen heeft een trip geboekt, en we zijn pas op de helft, we zijn nog een uur of 5 na 6 van Uyuni af. Wij maken ons nog niet zo’n zorgen, we hebben onze trip nl. bij dezelfde organisatie geboekt, dus we
gaan er van uit dat het wel goed komt. Een van onze medepassagiers wordt boos en geeft aan dat hij ook gids is geweest in een zelfde soort bus en dat hij weet dat zo’n motoreuvel niet zo maar te verhelpen is. Uiteraard gaat iedereen zich er mee bemoeien, maar we schieten er niets mee op. Een aantal mensen besluiten uit de bus te gaan en kijken of ze geen taxibusje kunnen regelen voor het vervolg. Het is inmiddels al ruim over 7 en de meeste trekkings beginnen rond half 11 (de onze ook, dus we komen al te laat). Een groep van 6 regelt een busje voor duizend Bolivia’s (ongeveer 100 euro). Maar dan hun rugzakken. Je moet niet denken dat er iemand genegen is de bagageruimte van die bus open te maken. De mensen van de busorganisatie blijven maar zeggen dat het goed komt. De halve motor van die bus lag al uit elkaar . Aan de ene kant vonden we het wel grappig, maar aan de andere kant helemaal niet natuurlijk. Onze trip, onze terugreis en doorreis naar Arequipa en ons hostel in Arequipa hadden we allemaal al geboekt, de kans is groot dat dat allemaal opgeschort moet worden. Uiteindelijk krijgt men het voor elkaar dat de bagageruimte open gaat. De back-packs van die 6 worden op een taxibusje geladen, maar ook alle andere bagage gaat uit de bus. Dat geeft dus aan dat we niet meer verder gaan met die bus. Rond half 9 komt er luid toeterend een oude krakkemikkerige bus aan. Onze hostes stapt daar uit en geeft aan dat we met die bus verder gaan tot 160 km voor Uyuni. Hotseknotsend rijden we naar die plek. Daar komen jeeps ons ophalen voor de laatste km’s over een zandweg (waar o.a. de Dakarrally afgelopen jaar ook over ging, dus de kenners weten het dan wel). Op een kruispunt met die zandweg in the middle of nowhere worden we uit de bus gezet. Nog geen jeep te zien. Het is inmiddels rond half 12. Uiteindelijk komt er eerst een jeep en later volgen er meer. Opgevouwen in een Toyota jeep met onze Belgische reisgenoten een Australiër en Marloes en ik gaan we op weg. Nou de Dakar rally maken we dus mee. 4 uur scheuren over een zand/steen weg met gaten en afgronden, regelmatig ons hoofd aan het dak stotend. Wat een belevenis. Uiteindelijk komen we rond 3 uur aan in Colchani, waar de jeep waarmee we onze driedaagse trip gaan doen ons opwacht. We gaan proberen toch onze trip die dag te starten en de laatste dag hetgeen we in het begin gemist hebben in te halen. Wij vinden het prima. De trip is echter voor 6 personen en 2 ervan willen niet meer dezelfde dag mee, maar gebruik maken van de mogelijkheid om een dag later te starten. Balen, want wij wilden wel graag die dag beginnen, dan komt de rest van ons programma niet in de war. Gelukkig is er een Canadese vrouw die eigenlijk bij een andere organisatie had geboekt, die wel met ons mee wilde. De organisatie waar zij had geboekt wilde haar nl. niet ophalen. Onze organisatie zou het verder regelen en gelukkig we gaan op pad voor een schitterende trip van 3 dagen over de zoutvlaktes van Uyuni en door de woestijn en bergen van Bolivia. Die trip beschrijf ik in het volgende verslag.
De bus gaat om 21.00 uur vertrekken, we laden onze spullen in de bus en stappen in. We ontdekken dat de bus toch niet zo luxe is als we hadden gedacht, maar ja het gaat. Onze Belgische reisgenoten zitten voor ons dus we kunnen heel wat kletsen. De rit gaat over zeer hobbelige slechte wegen, maar we vallen allen toch wel een beetje in slaap. Rond 2 uur stopt de bus voor de normale stop en ongeveer een half uur later vervolgen we de reis. Ongeveer een kwartiertje later stopt de bus weer. Dat duurt een tijdje en de meeste mensen (allemaal back-packers zoals wij) worden wakker. Er is iets aan de hand. Nou dat blijkt, de bus is gewoon stuk. In die Boliviaanse bussen (en ook in de peruaanse overigens) zit echter een tussendeur voordat je bij de uitgang komt. Deze zit gewoon op slot blijkt als enkele mensen er uit willen en als we willen vragen wat er aan de hand is. Na ongeveer 3 uur! krijgen we te horen dat de bus kapot is en dat we ons geen zorgen hoeven te maken dat het goed komt. De deur gaat daarna gewoon weer dicht, we zitten in principe gewoon opgesloten. Wat mensen ook proberen, die deur gaat niet open. Na weer een uur, komt er weer een vrouw van de organisatie die zegt dat de bus stuk is, maar dat ze bezig zijn met een reparatie. Er blijkt echter gewoon heel veel aan de hand te zijn met dat ding, dus iedereen wordt ongerust, ongeduldig en boos. Bijna iedereen heeft een trip geboekt, en we zijn pas op de helft, we zijn nog een uur of 5 na 6 van Uyuni af. Wij maken ons nog niet zo’n zorgen, we hebben onze trip nl. bij dezelfde organisatie geboekt, dus we
gaan er van uit dat het wel goed komt. Een van onze medepassagiers wordt boos en geeft aan dat hij ook gids is geweest in een zelfde soort bus en dat hij weet dat zo’n motoreuvel niet zo maar te verhelpen is. Uiteraard gaat iedereen zich er mee bemoeien, maar we schieten er niets mee op. Een aantal mensen besluiten uit de bus te gaan en kijken of ze geen taxibusje kunnen regelen voor het vervolg. Het is inmiddels al ruim over 7 en de meeste trekkings beginnen rond half 11 (de onze ook, dus we komen al te laat). Een groep van 6 regelt een busje voor duizend Bolivia’s (ongeveer 100 euro). Maar dan hun rugzakken. Je moet niet denken dat er iemand genegen is de bagageruimte van die bus open te maken. De mensen van de busorganisatie blijven maar zeggen dat het goed komt. De halve motor van die bus lag al uit elkaar . Aan de ene kant vonden we het wel grappig, maar aan de andere kant helemaal niet natuurlijk. Onze trip, onze terugreis en doorreis naar Arequipa en ons hostel in Arequipa hadden we allemaal al geboekt, de kans is groot dat dat allemaal opgeschort moet worden. Uiteindelijk krijgt men het voor elkaar dat de bagageruimte open gaat. De back-packs van die 6 worden op een taxibusje geladen, maar ook alle andere bagage gaat uit de bus. Dat geeft dus aan dat we niet meer verder gaan met die bus. Rond half 9 komt er luid toeterend een oude krakkemikkerige bus aan. Onze hostes stapt daar uit en geeft aan dat we met die bus verder gaan tot 160 km voor Uyuni. Hotseknotsend rijden we naar die plek. Daar komen jeeps ons ophalen voor de laatste km’s over een zandweg (waar o.a. de Dakarrally afgelopen jaar ook over ging, dus de kenners weten het dan wel). Op een kruispunt met die zandweg in the middle of nowhere worden we uit de bus gezet. Nog geen jeep te zien. Het is inmiddels rond half 12. Uiteindelijk komt er eerst een jeep en later volgen er meer. Opgevouwen in een Toyota jeep met onze Belgische reisgenoten een Australiër en Marloes en ik gaan we op weg. Nou de Dakar rally maken we dus mee. 4 uur scheuren over een zand/steen weg met gaten en afgronden, regelmatig ons hoofd aan het dak stotend. Wat een belevenis. Uiteindelijk komen we rond 3 uur aan in Colchani, waar de jeep waarmee we onze driedaagse trip gaan doen ons opwacht. We gaan proberen toch onze trip die dag te starten en de laatste dag hetgeen we in het begin gemist hebben in te halen. Wij vinden het prima. De trip is echter voor 6 personen en 2 ervan willen niet meer dezelfde dag mee, maar gebruik maken van de mogelijkheid om een dag later te starten. Balen, want wij wilden wel graag die dag beginnen, dan komt de rest van ons programma niet in de war. Gelukkig is er een Canadese vrouw die eigenlijk bij een andere organisatie had geboekt, die wel met ons mee wilde. De organisatie waar zij had geboekt wilde haar nl. niet ophalen. Onze organisatie zou het verder regelen en gelukkig we gaan op pad voor een schitterende trip van 3 dagen over de zoutvlaktes van Uyuni en door de woestijn en bergen van Bolivia. Die trip beschrijf ik in het volgende verslag.
-
21 Mei 2014 - 14:44
Laurens Nijland:
Mooie verhalen Marloes en Titus, geniet er nog van. Voor je het weet ben je weer in Vorden, is ook leuk. -
21 Mei 2014 - 16:33
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:33
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:33
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:34
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:34
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:35
Katrien:
Jeetje, Titus en Marloes, wat maken jullie ongelooflijk veel mee, en wat fijn dat je er zo uitgebreid over schrijft zodat wij het allemaal kunnen meebeleven. Gelukkig schrijf je het allemaal achteraf, dus kunnen we ervan uitgaan dat het allemaal goedgekomen is, haha... Blijf vooral genieten. Van deze reis van jullie leven, zo te lezen. Dank weer voor dit verslag en tot aan het volgende. Met liefs. Katrien -
21 Mei 2014 - 16:42
Familie De Klein:
Katrien, lief dat je reageert. ! keer dezelfde reactie is echter ook wel goed hoor...:-). Groetjes van ons xx -
26 Mei 2014 - 11:34
Katrien:
Ja, sorry, er ging iets mis (dacht ik) met de reageerknop, alsof die niet werkte. Wel dus, neem me niet kwalijk, doe het nooit meer, echt niet... En blijf genieten. Lfs. K. -
05 Juni 2014 - 04:12
Carla:
Wat een verhaal! Ik zie het zo voor me en "geduld is een schone zaak"...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
