Nazca en Huacachina

Vanuit Arequipa vertrokken we met de nachtbus naar Nazca. We reizen met Oltursa. Een van de beste bus maatschappijen van Peru. Het is een prima reis. Lekker rustig, zodat we goed konden slapen. Rond 6 uur komen we aan en lopen naar ons Hostel. Mooi is dat, want we komen daar om half 7 aan en kunnen direct naar een kamer. Lekker douchen, spullen bij elkaar zoeken en dan Nazca verkennen. Nazca is niet zo groot, dus we komen al snel bij het Plaza de Armas, het hoofdplein van de plaats. Er is een markt, daar gaan we heen. Tjonge wat een kraampjes, wel ruim 500 en de een heeft nog grotere meuk dan de ander. Ik zou er met met mijn eigen meuk zo bij passen. En dan nog alle etenskraampjes. De bakker, de groenteman, de slager, iedereen is er. De kippen worden ter plaatse geslacht en het uitbenenen van de Varkens en koeien gebeurt ook ter plaatse. Het is rond de 30 graden, hoezo hygiëne protocollen. We kijken onze ogen uit en genieten van het geschetter van al de mensen die hun waar proberen te verkopen. We genieten ook van de rust en het mooie weer. Het is weer eens wat anders dan elke dag trekken en klimmen en klauteren. We regelen een trip voor de volgende dag. De trip is 's middags. 's Morgens lopen we weer wat het stadje rond, we komen in een buitenwijk en staan op een kruispunt te kijken naar een muur waar mooie bloemen en struiken over hangen.We zeiden tegen elkaar dat het wel de villawijk lijkt. Een Peruaanse vrouw spreekt ons aan en vraagt of we verdwaald zijn. Er komen nl. bijna nooit toeristen daar. We vertellen half in het Spaans half in het Engels dat we aan het rondwandelen zijn en genieten van de mooie bloemen. Ze vraagt waar we vandaan komen. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, gaat ze direct over in het Nederlands!! Ze verteld dat ze 12 jaar in Nederland heeft gewoond en met een Nederlander is getrouwd. Ze zijn vorig jaar terug gegaan naar Peru. Naar haar geboortehuis in Nazca. Het huis achter die muur met die mooie bloemen. Ze nodigt ons uit. Wat we achter de muur zien....een klein paradijsje. Wat een prachtige tuin met bloemen, struiken, kruiden, pakweg schitterend. Ze verteld haar man dat we Nederlanders zijn en hij is ook direct enthousiast. Ze stellen zich voor als Natalia en Remy. Ze vertellen dat ze een Bed & Breakfast willen beginnen en daarom bezig zijn om eerst alles in de tuin op orde te maken. Ze laten ons de tuin zien en leggen uit wat alles is en waarvoor welke kruiden zijn. Geweldig. We krijgen thee, uiteraard gemaakt van spullen uit de tuin, heerlijk. Natalia verteld dat haar vader geschiedenisleraar is, nou ze weet er zelf ook heel veel van. Ze verteld ons heel veel over de geschiedenis van Nazca en uiteraard over de Nazca lijnen. Ze verteld dat de Nazca cultuur vooral bestond uit boeren en pottenbakkers. De grond is erg vruchtbaar en er groeit veel. Gek eigenlijk, want ze vertelde ook dat het maar hooguit 1 uur per jaar!!! regent en alles in de omgeving ziet er ook gortdroog uit. Onder Nazca lopen echter heel veel ondergrondse waterstromen, die de Nazca's vroeger heel goed hebben gekanaliseerd via aquaducten. Ook verteld ze ons over de pottenbak cultuur. Ze neemt ons mee naar binnen en laat ons haar vaders privéstukken zien. Het lijkt wel een klein museum, zulke mooie dingen heeft hij. Ze vragen of we nog gaan vliegen voor de Nazca lijnen. Als we vertellen dat we dat niet doen, ivm de hoogtevrees van Marloes en toch ook de kosten, zeggen ze dat dit een wijs besluit is. De meeste mensen worden ziek in de kleine vliegtuigjes, zie je vaak niet zo veel, omdat het soms heel heiig kan zijn en, zoals we ook al in de lonely planet hadden gelezen, gebeuren er nog steeds ongelukken. tegenwoordig is het wat beter, maar nog steeds risicovol. Remy laat mij zijn kruiwagen zien. Als wiel wordt een vliegtuigwiel gebruikt, die zijn schoonvader een keer gevonden heeft na de zoveelste crash van zo'n vliegtuigje. Als hun zoon van 9 thuis komt uit school is hij blij verrast dat er Nederlanders zijn. Kan hij weer Nederlands praten. Hij verteld ons ook nog heel veel dingen (die we inmiddels al van Natalia hadden gehoord) over Nazca. Hij gaat later gids worden of geschiedenisleraar net als zijn opa. Nou hij weet inmiddels al zoveel, dat gaat vast goed komen. We blijven ruim 4 uur bij die mensen en moeten dan helaas weg, omdat we anders onze trip missen. Wat een aardige en gastvrije mensen. We wisselen adressen uit. We zullen hun B&B zeker aanbevelen. 's middags gaan we met een buggy aan onze trip beginnen. We zijn met zijn 8-en. We gaan eerst naar de aquaduct de Ocongalla. De gids verteld over het ontstaan van de aquaducten en wij kunnen inmiddels veel aanvullen van wat ons al verteld was. Daarna naar de piramide de Cachuachi een zandpiramide die pas 30 jaar geleden ontdekt is. We bekijken het van buitenaf, want erin wordt nog veel gedaan ter restauratie. Wat een bijzonder bouwwerk en waarom? niemand kan het nog echt vertellen. Daarna gaan we naar een cementry in de bergen. Overal liggen botten schedels en delen van mummies. De gids verteld dat dit over wel 20 km is verspreid. Ik vind in een hoop zand een paar scherven van potten en touw van het mummificeren. Ik weet niet of het mag, maar stop het in mijn zak. Een mooi aandenken. Nadat we bij het cementry zijn geweest gaan we terug naar Nazca denken we. Maar nee, we rijden naar een paar zandduinen. In Nazca ligt de hoogste duin ter wereld, de Cerro Blanco. Bovenop een van de duinen gaat het beginnen, we scheuren met de buggy recht naar beneden, bijna 80 graden. En vervolgens weer steil omhoog. Het lijkt wel een achtbaan. Supergaaf is dat. Nadat we een paar keer zo die duinen op en af geweest zijn, stoppen we bovenop een duin en gaan we zandsurfen. Wohw, dat is toch leuk. Eerst zittend, dan liggend en vervolgens staan voor degene die durft. Super leuk was dat. Een extraatje die we niet voorzien hadden en waarvoor wij ook niet hadden betaald. Genieten...De volgende dag gaan we 's Morgens naar het Antonio museum in Nazca. Daar zien we veel over de Nazca cultuur. Het ontstaan ervan hadden we al van Natalia gehoord, dus dat maakte het bezoeken van dat museum extra interessant. 's Middags maken we een trip naar de Mirador de Halural. We beklimmen een heuvel, vanwaaruit we twee lange Nazcalijnen zien. Volgens de gids de basislijnen voor alle figuren. De een loopt zodanig dat op 21 juni de zon exact over die lijn loopt en bij de ander op 21 december. Daarna gaan we verder en komen bij een Iron tower, van waaruit we een aantal Nazca figuren kunnen zien. De Warango tree, Peruaans hardhout, wat onder andere veel is gebruikt in de Aquaducten, en twee handen. 1 met 4 en 1 met 5 vingers. Het is een teken van vruchtbaarheid en symboliseert 9 maanden zwangerschap. Mooi, maar soms zijn de lijnen onverklaarbaar. Het waarom, maar vooral hoe die lijnen ontstaan zijn en door wie ze gemaakt zijn. Niemand weet het echt. Er zijn veel theorieën over. Sommige figuren zijn wel rond de 800 tot 1000 meter breed. Probeer het is te bedenken en uit te voeren, als je dat alleen vanaf de grond kan doen.... Daarna gaan we door naar het Maria Reich museum. Een Duitse vrouw die ruim 60 jaar van haar leven aan het bestuderen van de Nazca lijnen heeft besteed. Aan haar is het te danken dat ze ontdekt zijn en men er nu redelijk wat van weet, maar lang nog niet alles. Veel dingen zullen misschien wel een mysterie blijven. Als we in het Maria Reich museum zijn geweest, gaan we naar een andere Iron tower (een gammel ding die in Nederland allang zou zijn afgekeurd), vanwaaruit we Pampa lijnen en tekeningen kunnen zien. Ongeveer hetzelfde als de Nazca lijnen, maar dan gemaakt door een ander volk. Ze zien er ook anders uit. Zijn het in de Nazca lijnen vooral dieren (de alom bekende aap, de condor, de kolibri, de walvis, de leeuw, enz), de Pampa figuren bestaan vooral uit mensen (poppetjes). 's Avonds bezoeken we nog een planetarium. De zeer enthousiaste gids verteld ons de Maria Reich theorie over het ontstaan van de Nazca lijnen. Hij geeft aan dat alle figuren te maken hebben met de sterren en sterrenbeelden. Laat ons door middel van lichtbeelden op het plafond van de koepel de verbindingen tussen de figuren en de sterren zien. Vooral de aap, die in verbinding staat met de grote beer is verrassend. Leuk is wel dat hij zegt dat het echt een theorie is, maar niet bewezen en er nog veel meer theorieën zijn die waar kunnen zijn. Na het eten gaan we op tijd naar bed, de volgende morgen gaan we met de bus van half 7 naar Ica, zodat we door kunnen naar Huacachina een bijzondere lagune, midden tussen een aantal zandduinen. Het is een maf plekje. Het gebiedje is hooguit 5 vierkante kilometer en bestaat alleen uit een watertje in het midden (ongeveer zo groot als het Bronsberger gat (voor de insiders wel bekend) en daaromheen alleen maar Hostels en restaurantjes. Daar zijn we nu aan het chillen. Het is moeilijk om de knop om te zetten. Al die mooie dingen die we gedaan hebben en gezien hebben en nu even niets. Het enige wat we hier kunnen is of zandsurfen of rondcrossen met zo'n buggy door de duinen. Dat hebben we al gedaan dus dat hoeft niet meer voor ons. We gaan gewoon lekker rondhangen bij het zwembad. De zon blijft echter elke dag lang weg. Die komt pas rond 12 uur en is rond 4 uur alweer achter de duinen verdwenen. Dan is het ook gauw koud. Gisteren bezochten we nog een grote wijnmakerij. De grootste van Peru. Leuk om te zien hoe dat in het verleden ging. Hoe het nu gaat laat men niet zien. We proeven wel 5 verschillende soorten wijn en Pisco, het plaatselijke drankje. Een soort Wodka. Sterk, maar best lekker. Vandaag chillen we nog wat. We beseffen ons dat het eind van onze vakantie langzaam in zicht begint te komen. We hebben gelukkig nog een mooie week voor de boeg. Morgen gaan we naar Paracas aan zee. Vandaaruit naar de Ballestos eilanden. Dat wordt vast weer een mooi nieuw hoofdstuk aan ons avontuur. Tot schrijfs.